قلعه خمارآباد در جنوب استان تهران، در مجاورت روستای جعفرآباد جنگل واقع شده است. این قلعه که از خشت و گل ساخته شده است و قدمت آن به دوره قاجار باز می‌گردد تا سال1357، مسکونی بوده و بعد از پیروزی انقلاب اسلامی اهالی آن، آن‌جا را ترک کرده و به روستاهای اطراف مهاجرت نمودند. همجوار این قلعه، اصطبلی با سبک معماری قلعه وجود داشته که در آن از هزار رأس دام نگهداری می‌شده است. اهالی آن به شغل کشاورزی و دامداری مشغول بودند. 30 خانوار در آن زندگی می‌کردند و از طریق دو قنات به قلعه آب رسانی می‌شده که بقایای آن هنوز هم موجود است. به استناد سخنان آقای حاج محمد قاسمی که در سال 1312 در همین مکان به دنیا آمده قلعه خمارآباد متعلق به شخصی به نام آقابزرگ خان و خواهرش شاهزاده لهک بوده است. شایان ذکر است برخی از بناها و آثار تاریخی اطراف تهران از جمله آثار تاریخی منطقه 19، در طول زمان تغییر کاربری داده، تخریب شده و یا اثری از آن‌ها باقی نمانده است. آنچه که از این آثار به جا مانده هم وضعیت خوبی نداشته و در صورت عدم توجه مسئولین در سال‌های آتی به طور کامل نابود می‌گردد. دوشنبه ۳ اَمرداد ۱۴۰۱ عکاس: شایان محرابی

در آستانه ماه محرم مردم پایتخت جهت اقامه عزاداری حضرت اباعبدالله الحسین(ع) اقدام به خرید لوازم هیات‌ها و پرچم های عزا در بازار بزرگ تهران می‌ کنند. سه شنبه ۴ اَمرداد ۱۴۰۱ عکاس: حمید رضا درجاتی

صبح دوشنبه دهم مرداد ماه 1401 مهدی چمران رییس شورای اسلامی شهر تهران به همراه جمعی از اعضای شورا و مدیران شهری از نمایشگاه نشان عاشقی واقع در میدانگاه هفت تیر بازدید به عمل آوردند. در بخشی از بازدید حجت الاسلام والمسلمین قمی رییس سازمان تبلیغات اسلامی هم به این جمع پیوست و از نمایشگاه دیدن کرد. دوشنبه ۱۰ اَمرداد ۱۴۰۱ عکاس: حمید رضا درجاتی

روایت واقعی شیوه رویارویی شاهان قاجار با دوربین عکاسی شبیه یکی از داستان‌های «هزار و یک شب» است، ورود دوربین عکاسی به کشوری که با دنیای بیرون تقریبا هیچ ارتباطی نداشت غوغایی به پا کرده بود. به دستور محمدشاه قاجار نخستین عکس از عزیزترین فرد خانواده گرفته شد؛ ناصرالدین، ولیعهد ۱۱ ساله.همین عکس سبب شد که به اعتقاد برخی تاریخدانان و کارشناسان، عشق بی‌بدیل شاه جوان قاجار به دوربین و عکاسی و بردن آن از مرزهای کاخ سلطنتی به یک استودیو عکاسی در نهایت به بهای به زانو درآمدن دودمان قاجار تمام شد. از وقتی شاهزاده نخستین بار تصویر خود را در صفحه داگرئوتایپ دید، یک دل نه صد دل شیفته دوربین عکاسی شد، عشقی که ناصرالدین‌ میرزا 17 ساله که پس از مرگ پدر به تخت شاهی نشسته بود را بر آن داشت تا بخشی از کاخ گلستان در قلب تهران را به تاریکخانه و استودیو عکاسی تبدیل کند و از این رو، آتلیه عکاسی سلطنتی خیلی زود راه افتاد و به مهم‌ترین کار و سرگرمی شاه قاجار که در واقع عکاسی از زنان اندرونی و البته گربه محبوبش ببری خان بود تبدیل شد. عشق و علاقه ناصرالدین‌شاه قاجار به عکس و عکاسی در ۵۰ سال زمامداری هرگز از بین نرفت و وجود گنجینه آلبوم خانه در کاخ گلستان کاملا بیانگر علاقه شاه قاجار به عکاسی است. جمعه ۲۸ اَمرداد ۱۴۰۱ عکاس: دریافتی