اولین رویداد نقاشی‌خط (کالیگرافی) ۵۰۰ تیغه علامت، منقش به القاب اباعبدالله الحسین(ع) تحت عنوان نشان عاشقی به همت هنرمندان جوان و پیشکسوت و حمایت سازمان زیباسازی شهرداری تهران در میدان شهدای هفتم تیر اجرایی شد. قرار است این تیغه‌علم‌های طراحی و نقاشی شده، در ۱۲۱ نقطه شهر پایتخت نصب شود.
چهارشنبه ۱۲ اَمرداد ۱۴۰۱
عکاس: حمید رضا درجاتی
عمارتی یک طبقه که پشت دیوارهای بلند، آجری و رسوب گرفته در جایی از جنوب خیابان ولیعصر (عج)، بالاتر از چهارراه مولوی، روبه‌روی مهدیه تهران، از نظرها پنهان شده است. جایی که کمتر کسی از اهالی و کسبه، از آن مطلع است. رهگذران هر روز و هر ساعت از کنارش می‌گذرند، بی‌آنکه بدانند در پس همان دیوار بلند، آجری و رسوب گرفته، عمارتی است خاطرانگیز که بخش مهمی از تاریخ کشور در آن رقم خورده است. مکانى که هنوز هم بعد از گذشت بیش از ۱۷۰ سال، زیباست و مجلل. از حیاط و حوض فیروزه‌ای‌اش گرفته تا تالار و ایوان با طاق نیم‌دایره‌ای، اندرونی ۸ دَر و سالن شاه‌نشین‌ش، چشم را می‌نوازد. البته به شرطی که مجوز ورود به ملک «اتحادیه و شرکت تعاونی صنف تهیه و توزیع گوشت گوسفندی تهران» را داشته باشید! بله؛ درست خواندید! برای بازدید از این بنای ملی باید نظر مساعد مسئولان اتحادیه صنف گوشت گوسفندی تهران را جلب کنید
سه شنبه ۱۸ اَمرداد ۱۴۰۱
عکاس: حمید رضا درجاتی
دیوارهای کاخ نیاوران که تمام می شود روبرو گنبدی سبز رنگ است که روزگاری یکی از پر رونق ترین تکیه های تهران بوده است و حالا عنوانش قدیمی ترین تکیه تهران است. نمای بیرونی اش این قدمت را نشان نمی دهد. از در چوبی و قدیمی اش که پا به داخل می گذاری می توان سفری به تاریخ کرد. جایگاهایی که پیش از این بزرگترها برآن تکیه می زدند و نخلی که نقاشی روی آن به زردی می‌زند. کنار درورودی موزه ای از وسایل قدیمی تعزیه خوانی و قوری و سماورهای قدیمی است. سقف این بنای دایره ای شکل چوبی ست و میانه آن هم ضریح بازسازی شده امام حسین علی (ع) است.
شنبه ۲۲ اَمرداد ۱۴۰۱
عکاس: حمید رضا درجاتی
پیشینه بنای حسینیه دزاشیب به بیش از یکصد و بیست سال پیش می رسه. این حسینیه در زمان ناصر الدین شاه ساخته شد. گفته می شه که در قسمت شمالی این حسینیه نمازخانه کوچکی بوده و ساختمان امروزی حسینیه به استثنای شیروانی اون به هزینه مردم نیکوکار و همت مرحوم رضا قلی خان مجدالممالک با مساحتی بیش از 500 متر مربع برپا می شه. بعدها، در حدود 70 سال قبل، شیروانی این تکیه به خرج خیری به نام حاج محمد علی یخچالی ساخته شد. بنای حسینیه دزاشیب مربوط به دوره قاجاره و در تاریخ 30 تیر 1384 با شمارهٔ ثبت 12218 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده.
شنبه ۲۲ اَمرداد ۱۴۰۱
عکاس: حمید رضا درجاتی
داستان از آنجایی آغاز شد که «بوعلی سینا» برای مداوای «همایون» دوسال در حصار آن زیست تا نام «حصار همایونی» برای همیشه به «حصار بوعلی» تغییر یابد؛ حصاری که با آن تکیه حدودا 200ساله اش سال هاست که برای حسین فاطمه(س) سینه می زند و «نخل» را می گرداند. فقط کافی است در کوچه پشت میدان نیاوران که نام «خان سفید» را یدک میکشد به سمت پایین حرکت کنید تا به تکیه ای با گنبد سبز که در دوره ناصری بنا شده برسید؛ همان تکیه ای که به روایتی اولین «تکیه شمرون» است و عزاداری در آن تا روز 25 محرم ادامه دارد. این تکیه در دو طبقه بنا شده است؛ طبقه نخست که دارای حجره هایی است که در قدیم برای غریبهها، کودکان و بزرگان محله فضای نشستن و عزاداری کردن بود و طبقه دوم که به زنان تعلق داشت . ستون های چوبی این بنا با آن قدمت شان هم روایت دیگری است که به جای خود بازگو خواهد شد و منبر آن هم با 5پله و 27هزار برش، گفته می شود که برداشتی از منبر800ساله مسجد گوهرشاد است.
شنبه ۲۲ اَمرداد ۱۴۰۱
عکاس: حمید رضا درجاتی