برج طغرل در شرق آرامگاه ابن بابویه در شهر ری در استان تهران قرار دارد. این برج از آثار به جا مانده از دوره‌ی سلجوقیان است و در سال ۱۳۱۰ با شماره ۱۴۷ در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است.برج طغرل با مساحتی بالغ بر ۴۸ متر مربع و ارتفاعی در حدود ۲۰ متر و با اسکلتی خشتی و آجری به صورت استوانه‌ای افراشته، خودنمایی می‌کند که نمای داخلی آن به صورت استوانه است.
این برج شبیه عقربه‌های ساعت بوده و می‌توان از روی تابش آفتاب روی کنگره‌های آن زمان را تشخیص داد. در ضلع شمالی و جنوبی برج دو سردر با معماری طرح رازی ساخته شده است و تقریباً تا ارتفاع ۴ متری برج دیوارها به صورت توپ تا قطر دیوارهای حدود ۱.۵ متر تشکیل شده و دیوارهای بالای ارتفاع ۴ متر به صورت تو خالی طراحی شده و وسط آن پلکانی وجود دارد که درب آن در همان ارتفاع در ضلع شمالی بنا خودنمایی می‌کند که رابطی بین قسمت‌های تحتانی و فوقانی برج می‌باشد. درب‌ها و قوس‌های رازی که فشار فوق‌العاده‌ای را تحمل می‌کند و تو خالی بودن دیوارهای فوقانی به استحکام بنا کمک کرده و جنس خشت به کار رفته در برج که از زاج و خاک و سفیده‌ی تخم مرغ است بر استحکام آن می‌افزاید. از ویژگی‌های جالب و منحصر به فرد این برج، کاربرد آن به عنوان یک ساعت آفتابی عظیم است.
مورخ نامی ترکیه، فارق سومر نیز محل دفن طغرل را همین مکان می‌داند. عده‌ای دیگر از نویسندگان این مکان را محل دفن خلیل سلطان از فرزندان تیمور لنگ و همسر او شادالملک در قرن پانزدهم می‌دانند. استاد سید محمد طباطبایی با توجه به تحقیقات مفصلی که پیرامون این اثر تاریخی و شخصیت مدفون در آن داشته است این بنا را متعلق به ابراهیم الخواص می‌داند.پیکر محمد طباطبایی پس از مرگ در جوار این برج در سال ۱۳۷۱ به خاک سپرده شد.
شنبه ۱۳ شهریور ۱۳۹۵
عکاس: شایان محرابی
اِبنِ بابُوَیْه نخستین آرامگاه شهر ری و دومین آرامگاه تهران است که بسیاری از مشاهیر ایران در آن دفن هستند. نام این آرامگاه برگرفته از نام محمد بن بابُویه معروف به شیخ صدوق یکی از فقها و دانشمندان شیعه است که آرامگاه او در آنجا واقع شده‌است. اساس گزارش‌ها و مستندات تاریخی، پیش از زمان ناصرالدین شاه، آرامگاه ابن بابویه کشتزار و باغ بسیار وسیعی بوده‌است، اما در پی کشف جسد سالم فردی در سردابی زیر آن باغ و بدست آمدن سنگی درون سرداب که آشکارا نشان می‌داد پیکر ازآن شیخ صدوق است که بیش از ۸۰۰ سال پیش درگذشته‌است، بی‌درنگ بقعه شیخ صدوق بر آن مزار احداث می‌کنند. به اعتقاد برخی کارشناسان بنای نخستین آرامگاه ابن بابویه، به دوران سامانی برمی‌گردد و بعدها در اثر سیل تخریب شده‌است. آرامگاه ابتدایی شیخ صدوق نیز، در گذر زمان به خاطر حمله مغولان و جنگهای خوارزمشاهیان و تیموریان و همچنین به علت حوادث مختلف چندین مرتبه خراب و ویران شد به‌گونه‌ای که سرانجام - تا پیش از کشف - سالها در زیر توده‌های خاک پنهان می‌ماند. پس از برپایی بقعهٔ شیخ صدوق، افراد زیادی در اطراف آن به خاک سپرده شدند و مقبره‌های بزرگ وباشکوهی هم اطراف آن احداث شد. از افراد مشهوری که در این آرامگاه دفن شده‌اند می‌توان به غلامرضا تختی، ابوالحسن جلوه، شیخ رجبعلی خیاط، رحیم موذن زاده اردبیلی، محمدعلی فروغی، علی اکبر دهخدا، علی اکبر خوشدل تهرانی، محمد صادق فخرالاسلام افشار، علی اکبر غفاری، ابوالقاسم پاینده، حسین بهزاد، میرزاده عشقی، دکتر سیدحسین فاطمی، فخرالدوله، همسر امیر کبیر، شیخ زاهد، سید رضا دربندی، سرهنگ محمود ایروانی اعظم از موسسان مدرسه موسیقی ایران و ... اشاره نمود.
یکشنبه ۱۴ شهریور ۱۳۹۵
عکاس: ساناز دریایی
آب تنی در چشمه علی شهرری یکی از تفریحات مورد استقبال کودکان و نوجوانان در گرمای تابستان است.
شنبه ۲۷ شهریور ۱۳۹۵
عکاس: شایان محرابی