سیاهه‌فروشی 5

سیاهه‌فروشی

بازار تهران هم‌زمان با فرارسیدن ایام سوگواری سید و سالار شهیدان حضرت امام حسین(ع) میزبان مردم و هیأت عزاداری است که برای تهیه و خرید سیاهه‌، پرچم، کتیبه و... به بازار تهران می‌آیند.
سرای روشن 3

سرای روشن

سرای روشن از آثار تاریخی پایتخت است که در مرکز شهر قرار دارد. قدمت این بنا به دوره پهلوی باز می‌گردد و از آن به‌عنوان یکی از اولین مراکز تجاری در تهران قدیم یاد می‌شود. کمتر کسی هست که از مقابل این بنا عبور کند و معماری آن را تحسین نکند. سرای روشن از دیدنی های تهران به شمار می‌رود و در میانه خیابان ناصرخسرو و در نزدیکی کوچه مروی واقع شده است. سرای روشن به سبک معماری گوتیک ساخته شده است و در دهه هفتاد توسط مهندس صفامنش، به‌زیبایی مرمت شد.
سرای امید 18

سرای امید

سرای امید مربوط به دوره پهلوی اول است و در تهران، خیابان پانزده خرداد، بعد از خیابان ناصرخسرو واقع شده و این اثر در تاریخ ۱ مهر ۱۳۸۲ با شمارهٔ ثبت ۱۰۴۱۳ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
مدرسه دارالفنون 2

مدرسه دارالفنون

دارُالفُنون نام مدرسه‌ای است که به ابتکار امیرکبیر در زمان ناصرالدین‌شاه برای آموزش علوم و فنون جدید در تهران تأسیس شد. دارالفنون را می‌توان نخستین دانشگاه در تاریخ مدرن ایران دانست. در نوشته‌های ایرانی، تا دیرزمانی همهٔ دانشگاه‌های خارجی را دارالفنون می‌خواندند. ساختمان دارالفنون در خیابان ناصرخسرو در مرکز شهر تهران جای گرفته است.
خانه مهندس صادق 2

خانه مهندس صادق

مالک این خانه،علی اکبر صادق، معمار، متولد سال ۱۲۸۷، پس از تحصیلات مقدماتی در سال ۱۳۰۹ عازم اروپا و وارد دانشگاه کان (بلژیک) در رشتۀ مهندسی شد. او پس از مدتی در مسابقۀ ورودی آکادمی هنرهای زیبای شهر بروکسل موفقیت حاصل کرده و در عرض چهار سال تحصیل موفق به اتمام و دریافت مدال «وبری» شد. او طراح محله چهارصد دستگاه در خیابان پیروزی و همکار در پروژه‌هایی مانند ساخت آرامگاه سعدی، شعبه مرکزی ساختمان بانک مسکن در خیابان فردوسی و ساختمان الحاقی شرکت ارتباطات زیر ساخت در ابتدای خیابان ناصرخسرو است، حتی گفته می‌شود بیشتر کارهای او با همکاری محسن فروغی و با کاربری ساختمان‌های دولتی بوده است. وی در سال ۱۳۶۶ و در ۷۹ سالگی درگذشت. احیا و بازسازی خانه معروف به خانه «صادق» در محله فردوسی پس از سبک سازی و خروج نخاله ها تا دو ماه آینده توسط بخش خصوصی آغاز می شود.
شهرنگار؛ حوالی میدان امام خمینی(ره) 11

شهرنگار؛ حوالی میدان امام خمینی(ره)

میدان امام خمینی(ره) یا میدان توپخانه،میدان سپه نام میدانی تاریخی واقع در مرکز تهران در محدوده منطقه 12 شهرداری تهران قرار دارد. کار احداث میدان توپخانه در سال ۱۲۸۴ هجری قمری، و به دستور میرزاتقی‌خان امیرکبیر آغاز شد. پیش از آن و از زمان فتحعلی‌شاه، این بیابان به محل استقرار توپ‌ها و توپچی‌ها اختصاص داشت. معمار میدان محمدابراهیم‌خان آذربایجانی (دایی کامران‌میرزا) بود. کار ساخت میدان ده سال به طول انجامید و در سال ۱۲۹۴ قمری به دستور اعتمادالسلطنه خاتمه یافت. این میدان از نخستین گذرگاه‌های تهران است که سنگفرش و بعدها آسفالت شده‌است. میدان توپخانه از گذشته‌های دور مرکز حمل و نقل و ترافیک شهر تهران و همچنین محل تجمعات اعتراضی و اعدام برخی از محکومان معروف بوده‌است. در دوره مشروطه این میدان به دلیل نزدیکی به ارک سلطنتی و نیز میدان بهارستان بارها محل تجمع مخالفین مشروطه بود از مهمترین اعدام‌های صورت گرفته در این میدان می‌توان به اعدام شیخ فضل‌الله نوری، نایب حسین کاشی و اصغر قاتل اشاره نمود. این میدان محل تقاطع خیابان‌های اصلی و کلیدی شهر تهران است، به گونه‌ای که خیابان‌های لاله‌زار و فردوسی، به‌ترتیب از شمال شرق و شمال غرب؛ از غرب خیابان امام‌خمینی (خیابان سپه)؛ از شرق، خیابان امیرکبیر (چراغ برق)؛ خیابان‌های باب‌همایون، و ناصرخسرو به‌ترتیب از جنوب غرب، و جنوب شرق، به این میدان می‌پیوندند.
سرای امید 2

سرای امید

سرای امید مربوط به دوره پهلوی اول است و در تهران، خیابان پانزده خرداد، بعد از خیابان ناصرخسرو واقع شده و این اثر در تاریخ ۱ مهر ۱۳۸۲ با شمارهٔ ثبت ۱۰۴۱۳ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
شهرنگار؛ کوچه مروی 11

شهرنگار؛ کوچه مروی

کوچه مروی یکی از قدیمی‌ترین مراکز خرید تهران است که در گذشته مهاجران عرب در آن به تجارت می‌پرداختند که امروزه تعداد آنها بسیار کمتر از گذشته است. در این کوچه انواع خوراکی خارجی که در نقاط دیگر شهر کمتر به چشم می‌خورند، بورس انواع لوازم آرایش، اسباب‌بازی و چای و قهوه و غیره به فروش می‌رسد. همچنین فلافلی مروی یکی از معروف‌ترین فلافلی‌های ایران، سر کوچه مروی قرار دارد. عمارت شمس‌العماره و بسیاری از ساختمان‌های قدیمی دیگر تهران مانند سرای روشن و بازار تهران در نزدیکی این کوچه قرار دارد. کوچه مروی در خیابان ناصرخسرو قرار دارد. این کوچه از طرف غرب به این خیابان و از طرف شرق به خیابان پامنار محدود می‌شود.
محله امامزاده یحیی  4

شهرنگار؛ محله امامزاده یحیی

امامزاده یحیی نام بقعه ابوالقاسم عزالدین یحیی است که در کوچه‌ای به همین نام در محله‌ای حدفاصل شرقی-غربی خیابان ری و خیابان سیروس (مصطفی خمینی فعلی) و شمالی-جنوبی امیرکبیر به ۱۵ خرداد (بوذرجمهری) واقع شده‌است. این محله بخشی از محدوده بزرگ عودلاجان قدیم تهران است که از خیابان ناصرخسرو تا خیابان ری امتداد داشت.
مدرسه دارالفنون 13

مدرسه دارالفنون

دارُالفُنون نام مدرسه متوسطه‌ای بود که به ابتکار میرزا تقی خان امیرکبیر در زمان ناصرالدین‌شاه قاجار برای آموزش علوم و فنون جدید در تهران تأسیس شد. دارالفنون را می‌توان نخستین دانشگاه در تاریخ مدرن ایران دانست. در نوشته‌های ایرانی، تا دیر زمانی همهٔ دانشگاه‌های خارجی را دارالفنون می‌خواندند. ساختمان دارالفنون در خیابان ناصرخسرو در مرکز شهر تهران جای گرفته‌است. میرزا تقی خان امیرکبیر محل ساختمان را خود شخصاً در مجاورت کاخ‌های سلطنتی و در مکانی که سربازان آموزش نظامی می‌دیدند با موافقت ناصرالدین شاه انتخاب کرد، و به میرزارضاخان مهندس تبریزی که یکی از پنج نفر محصل اعزامی به لندن در زمان عباس میرزا بود دستور تهیه نقشه ساختمان را داد. نقشه ساختمان با استفاده از طرح عمارت سربازخانه ولیچ انگلیس در اواخر سال ۱۲۲۹ آماده و محمدتقی معمارباشی به احداث آن مأمور شد و کار را آغاز کرد. قسمت شرقی بنا در سال ۱۲۳۰اتمام یافت. هشتاد سال پس از فعالیت و در سال ۱۳۰۸ (۱۳۴۸ قمری) ساختمان مدرسه به دستور اعتمادالدوله وزیر وقت معارف تخریب شد و ساختمان فعلی با نقشهٔ مهندسی روسی ساخته شد. ساختمان مدرسه پنجاه اتاق مربعی چهار در چهار ذرعی داشت که در چهار طرف حیاط قرار گرفته بودند. وضعیت ظاهری همه این اتاق‌ها «منقش و مذهب» توصیف شده که مشخص است همه آن‌ها دارای تزیینات چشم‌نواز نقاشی و گچبری رنگی بوده‌اند. جلو اتاق‌ها ایوان و سایبان ساخته بودند. در وسط حیاط مدرسه حوض بزرگی قرار داشت که در اطراف آن باغچه‌هایی برای کاشت درخت و ایجاد فضای سبز و گلکاری ایجاد شده بود. حد فاصل باغچه‌ها را خیابان کشی و با آجرهای بزرگ معروف به قزاقی فرش کرده بودند. در ضلع شرقی و در پشت کلاسها چندین مغازه ساخته بودند که وزارت علوم و معارف در بالاخانه آن‌ها مستقر بود. در ضلع شمالی و پشت ساختمان مخابرات امروزی محوطه‌ای وسیع با چند اتاق کوچک و بزرگ قرار داشت که مخصوص دانشجویان شعبه نظامی و بعد از آن‌ها موزیک بود. دارالفنون مجهز به آزمایشگاه فیزیک و شیمی و داروسازی، چاپخانه، کتابخانه، سفره خانه یا غذاخوری بود. در یکی از اتاقهای آن دو اسکلت برای آموزش دانشجویان پزشکی نگهداری می‌شد. در نیمه اول سال۱۳۰۴ قمری نیرالملوک وزیر علوم با همکاری امین السلطان وزیر مالیه با خرید و تخریب خانه‌های ساکنان ضلع جنوبی مدرسه، تالار بزرگ نمایش را ساخت تا ناصرالدین شاه، که در سفر فرنگ با تئاتر آشنا شده بود، در آن به تماشای تئاتر بپردازد. دراصلی مدرسه ابتدا به خیابان باب همایون باز می‌شد که بنا به مصالحی آن را بستند و در ورودی را به خیابان ناصریه یا ناصر خسرو فعلی باز کردند.
مدرسه دارالفنون 1

مدرسه دارالفنون

دارُالفُنون نام مدرسه متوسطه‌ای بود که به ابتکار میرزا تقی خان امیرکبیر در زمان ناصرالدین‌شاه قاجار برای آموزش علوم و فنون جدید در تهران تأسیس شد. دارالفنون را می‌توان نخستین دانشگاه در تاریخ مدرن ایران دانست. در نوشته‌های ایرانی، تا دیر زمانی همهٔ دانشگاه‌های خارجی را دارالفنون می‌خواندند. ساختمان دارالفنون در خیابان ناصرخسرو در مرکز شهر تهران جای گرفته‌است. میرزا تقی خان امیرکبیر محل ساختمان را خود شخصاً در مجاورت کاخ‌های سلطنتی و در مکانی که سربازان آموزش نظامی می‌دیدند با موافقت ناصرالدین شاه انتخاب کرد، و به میرزارضاخان مهندس تبریزی که یکی از پنج نفر محصل اعزامی به لندن در زمان عباس میرزا بود دستور تهیه نقشه ساختمان را داد. نقشه ساختمان با استفاده از طرح عمارت سربازخانه ولیچ انگلیس در اواخر سال ۱۲۲۹ آماده و محمدتقی معمارباشی به احداث آن مأمور شد و کار را آغاز کرد. قسمت شرقی بنا در سال ۱۲۳۰اتمام یافت. هشتاد سال پس از فعالیت و در سال ۱۳۰۸ (۱۳۴۸ قمری) ساختمان مدرسه به دستور اعتمادالدوله وزیر وقت معارف تخریب شد و ساختمان فعلی با نقشهٔ مهندسی روسی ساخته شد. ساختمان مدرسه پنجاه اتاق مربعی چهار در چهار ذرعی داشت که در چهار طرف حیاط قرار گرفته بودند. وضعیت ظاهری همه این اتاق‌ها «منقش و مذهب» توصیف شده که مشخص است همه آن‌ها دارای تزیینات چشم‌نواز نقاشی و گچبری رنگی بوده‌اند. جلو اتاق‌ها ایوان و سایبان ساخته بودند. در وسط حیاط مدرسه حوض بزرگی قرار داشت که در اطراف آن باغچه‌هایی برای کاشت درخت و ایجاد فضای سبز و گلکاری ایجاد شده بود. حد فاصل باغچه‌ها را خیابان کشی و با آجرهای بزرگ معروف به قزاقی فرش کرده بودند. در ضلع شرقی و در پشت کلاسها چندین مغازه ساخته بودند که وزارت علوم و معارف در بالاخانه آن‌ها مستقر بود. در ضلع شمالی و پشت ساختمان مخابرات امروزی محوطه‌ای وسیع با چند اتاق کوچک و بزرگ قرار داشت که مخصوص دانشجویان شعبه نظامی و بعد از آن‌ها موزیک بود. دارالفنون مجهز به آزمایشگاه فیزیک و شیمی و داروسازی، چاپخانه، کتابخانه، سفره خانه یا غذاخوری بود. در یکی از اتاقهای آن دو اسکلت برای آموزش دانشجویان پزشکی نگهداری می‌شد. در نیمه اول سال۱۳۰۴ قمری نیرالملوک وزیر علوم با همکاری امین السلطان وزیر مالیه با خرید و تخریب خانه‌های ساکنان ضلع جنوبی مدرسه، تالار بزرگ نمایش را ساخت تا ناصرالدین شاه، که در سفر فرنگ با تئاتر آشنا شده بود، در آن به تماشای تئاتر بپردازد. دراصلی مدرسه ابتدا به خیابان باب همایون باز می‌شد که بنا به مصالحی آن را بستند و در ورودی را به خیابان ناصریه یا ناصر خسرو فعلی باز کردند.
بازار شبانه ناصرخسرو 14

بازار شبانه ناصرخسرو

بازار شبانه ناصرخسرو
کوچه مروی 5

کوچه مروی

کوچه مروی یکی از قدیمی‌ترین مراکز خرید تهران است که در گذشته مهاجران عرب در آن به تجارت می‌پرداختند که امروزه تعداد آنها بسیار کمتر از گذشته است. در این کوچه انواع خوراکی خارجی که در نقاط دیگر شهر کمتر به چشم می‌خورند، بورس انواع لوازم آرایش، اسباب‌بازی و چای و قهوه و غیره به فروش می‌رسد. همچنین فلافلی مروی یکی از معروف‌ترین فلافلی‌های ایران، سر کوچه مروی قرار دارد. عمارت شمس‌العماره و بسیاری از ساختمان‌های قدیمی دیگر تهران مانند سرای روشن و بازار تهران در نزدیکی این کوچه قرار دارد. کوچه مروی در خیابان ناصرخسرو قرار دارد. این کوچه از طرف غرب به این خیابان و از طرف شرق به خیابان پامنار محدود می‌شود.
سیاهه فروشان بازارتهران در آستانه محرم  1

سیاهه فروشان بازارتهران در آستانه محرم

هر سال با فرارسیدن ایام محرم راسته پرچم فروش های ابتدای خیابان ناصرخسرو تا بازار مروی روزهای شلوغی را سپری می کنند.
سیاهه فروشان بازارتهران در آستانه محرم 17

سیاهه فروشان بازارتهران در آستانه محرم

هر سال با فرارسیدن ایام محرم راسته پرچم فروش های ابتدای خیابان ناصرخسرو تا بازار مروی روزهای شلوغی را سپری می کنند.
هیاهوی راسته پرچم فروش های تهران 11

هیاهوی راسته پرچم فروش های تهران

هر سال با فرارسیدن ایام محرم راسته پرچم فروش های ابتدای خیابان ناصرخسرو تا بازار مروی پر هیاهو می شود.
بازارچه عودلاجان 11

بازارچه عودلاجان

عودلاجان یکی از محلات قدیم تهران است که از غرب به خیابان ناصرخسرو، از شرق به ری، از شمال به امیر کبیر و از جنوب به ۱۵ خرداد محدود است و سه محله اصلی امامزاده یحیی، پامنار و ناصرخسرو را در بر می‌گیرد که از نظر تاریخی، به دلیل وجود بناهای تاریخی متعدد، بسیار غنی است.
در پس کوچه های تهران قدیم 19

در پس کوچه های تهران قدیم

عودلاجان یکی از محلات قدیم تهران است که از غرب به خیابان ناصرخسرو، از شرق به ری، از شمال به امیر کبیر و از جنوب به ۱۵ خرداد محدود است و سه محله اصلی امامزاده یحیی، پامنار و ناصرخسرو را در بر می‌گیرد که از نظر تاریخی، به دلیل وجود بناهای تاریخی متعدد، بسیار غنی است.
میدان امام خمینی(ره) 23

میدان امام خمینی(ره)

میدان امام خمینی یا میدان توپخانه،میدان سپه نام میدانی تاریخی واقع در مرکز تهران در محدوده منطقه 12 شهرداری تهران قرار دارد. کار احداث میدان توپخانه در سال ۱۲۸۴ هجری قمری، و به دستور میرزاتقی‌خان امیرکبیر آغاز شد. پیش از آن و از زمان فتحعلی‌شاه، این بیابان به محل استقرار توپ‌ها و توپچی‌ها اختصاص داشت. معمار میدان محمدابراهیم‌خان آذربایجانی (دایی کامران‌میرزا) بود. کار ساخت میدان ده سال به طول انجامید و در سال ۱۲۹۴ قمری به دستور اعتمادالسلطنه خاتمه یافت. این میدان از نخستین گذرگاه‌های تهران است که سنگفرش و بعدها آسفالت شده‌است. میدان توپخانه از گذشته‌های دور مرکز حمل و نقل و ترافیک شهر تهران و همچنین محل تجمعات اعتراضی و اعدام برخی از محکومان معروف بوده‌است. در دوره مشروطه این میدان به دلیل نزدیکی به ارک سلطنتی و نیز میدان بهارستان بارها محل تجمع مخالفین مشروطه بود از مهمترین اعدام‌های صورت گرفته در این میدان می‌توان به اعدام شیخ فضل‌الله نوری، نایب حسین کاشی و اصغر قاتل اشاره نمود. این میدان محل تقاطع خیابان‌های اصلی و کلیدی شهر تهران است، به گونه‌ای که خیابان‌های لاله‌زار و فردوسی، به‌ترتیب از شمال شرق و شمال غرب؛ از غرب خیابان امام‌خمینی (خیابان سپه)؛ از شرق، خیابان امیرکبیر (چراغ برق)؛ خیابان‌های باب‌همایون، و ناصرخسرو به‌ترتیب از جنوب غرب، و جنوب شرق، به این میدان می‌پیوندند.
خیابان ناصرخسرو 10

خیابان ناصرخسرو

خیابان ناصرخسرو یا خیابان ناصریه یکی ازتاریخی‌ترین خیابان‌های شهر تهران است. این خیابان دارای بناهای تاریخی بسیاری از جمله شمس‌العماره و دارالفنون است.