داستان از آنجایی آغاز شد که «بوعلی سینا» برای مداوای «همایون» دوسال در حصار آن زیست تا نام «حصار همایونی» برای همیشه به «حصار بوعلی» تغییر یابد؛ حصاری که با آن تکیه حدودا 200ساله اش سال هاست که برای حسین فاطمه(س) سینه می زند و «نخل» را می گرداند. فقط کافی است در کوچه پشت میدان نیاوران که نام «خان سفید» را یدک میکشد به سمت پایین حرکت کنید تا به تکیه ای با گنبد سبز که در دوره ناصری بنا شده برسید؛ همان تکیه ای که به روایتی اولین «تکیه شمرون» است و عزاداری در آن تا روز 25 محرم ادامه دارد. این تکیه در دو طبقه بنا شده است؛ طبقه نخست که دارای حجره هایی است که در قدیم برای غریبهها، کودکان و بزرگان محله فضای نشستن و عزاداری کردن بود و طبقه دوم که به زنان تعلق داشت . ستون های چوبی این بنا با آن قدمت شان هم روایت دیگری است که به جای خود بازگو خواهد شد و منبر آن هم با 5پله و 27هزار برش، گفته می شود که برداشتی از منبر800ساله مسجد گوهرشاد است.