آلبوم - فهرست آلبوم ها | آژانس عکس تهران

سوگواره آئینی هنری «تکیه ملت» در ورزشگاه شهید شیرودی

سوگواره آئینی هنری «تکیه ملت» با حضور علیرضا زاکانی شهردار تهران، مهدی چمران رییس شورای شهر و توکلی زاده معاون اجتماعی و فرهنگی شهرداری تهران در ورزشگاه شهید شیرودی برگزار شد.

سوگواره هنری آئینی «تکیه ملت»

مراسم اختتامیه و تجلیل از برگزیدگان سوگواره هنری آئینی «تکیه ملت» شب گذشته 19 مردادماه 1403 با حضور سید احمد علوی عضو شورای اسلامی شهر تهران، محمد شیری شهردار منطقه و جمعی از نوجوانان دهه هشتادی برگزار شد.

تکایای تاریخی تهران(2)

در ازدحام خیابان‌های شلوغ شهر‌ تهران، رفتن به کوچه پس‌کوچه‌های پر خاطرهٔ قدیمی که حالا قدم به قدم آن با پرچم‌های سیاه مزین شده، لطف دیگری دارد. کوچه‌هایی که با گذشتهٔ ما پیوند خورده‌اند و حکایت‌مان را به نسل امام حسین(ع) پیوند داده‌اند، حکایتی که سالیان سال امتداد یافته و عزاداری برای سید و سالار شهیدان را در طول تاریخ پررنگ نگه داشته است.

تکایای تاریخی تهران(1)

تکیه‌ «درخونگاه»

در روزهای عادی سال کارگاه نجاری است و در محرم و صفر تکیه عزاداری؛ آن را تکیه «درخونگاه» می‌نامند و قدمتش به دوره قاجار می‌رسد. درباره نام تکیه روایت بسیار است، ولی پرشمارترین باور بر این است که نام تکیه از «خون» گرفته شده است. درخونگاه در تقسیمات شهری امروز در منطقه ۱۲ و در نزدیکی بازار تهران و خیابان پانزده خرداد واقع شده و نام امروزی آن «شهید اکبرنژاد» است.

تعزیه‌خوانی در تکیه تجریش

مراسم تعزیه‌خوانی در تکیه بزرگ تجریش در دهه اول محرم هر روز از ساعت 10 صبح در حال برگزاری است.

یادمان شهدای اقلیت‌های دینی

یادمان شهدای اقلیت‌های دینی و آیین نامگذاری و پلاک‌کوبی خیابانی مزین به نام شهید آشوری جانی بت اوشانا و رونمایی از پوستر یادمان شهید با حضور سید مرتضی روحانی، شهردار منطقه ۶، سردار ناصر سعیدی، جانشین فرمانده کمیته جستجوی مفقودین ستاد کل نیروهای مسلح، اسقف وانیا سرگیز، جانشین اسقف اعظم خلیفه گری، شارلی انویه تکیه، نماینده مسیحیان آشوری و کلدانی در مجلس شورای اسلامی، ناخدا سیدعباس علوی، کشیش نینوس مقدس نیا و کشیش یوبالیت آلدو، صبح روز چهارشنبه پنجم مهرماه ۱۴۰۲ در کلیسای حضرت یوسف(ع) برگزار شد.

تعزیه در تکیه تجریش

مراسم تعزیه‌خوانی در تکیه بزرگ تجریش در دهه اول محرم هر روز از ساعت ده صبح در حال برگزاری است.

کوچه به کوچه شهر ما تکیه به تکیه می‌شود...

تکیه حصاربوعلی

داستان از آنجایی آغاز شد که «بوعلی سینا» برای مداوای «همایون» دوسال در حصار آن زیست تا نام «حصار همایونی» برای همیشه به «حصار بوعلی» تغییر یابد؛ حصاری که با آن تکیه حدودا 200ساله اش سال هاست که برای حسین فاطمه(س) سینه می زند و «نخل» را می گرداند. فقط کافی است در کوچه پشت میدان نیاوران که نام «خان سفید» را یدک می‎کشد به سمت پایین حرکت کنید تا به تکیه ای با گنبد سبز که در دوره ناصری بنا شده برسید؛ همان تکیه ای که به روایتی اولین «تکیه شمرون» است و عزاداری در آن تا روز 25 محرم ادامه دارد. این تکیه در دو طبقه بنا شده است؛ طبقه نخست که دارای حجره هایی است که در قدیم برای غریبه‏ها، کودکان و بزرگان محله فضای نشستن و عزاداری کردن بود و طبقه دوم که به زنان تعلق داشت . ستون های چوبی این بنا با آن قدمت شان هم روایت دیگری است که به جای خود بازگو خواهد شد و منبر آن هم با 5پله و 27هزار برش، گفته می شود که برداشتی از منبر800ساله مسجد گوهرشاد است.

تکیه دزاشیب

پیشینه بنای حسینیه دزاشیب به بیش از یکصد و بیست سال پیش می رسه. این حسینیه در زمان ناصر الدین شاه ساخته شد. گفته می شه که در قسمت شمالی این حسینیه نمازخانه کوچکی بوده و ساختمان امروزی حسینیه به استثنای شیروانی اون به هزینه مردم نیکوکار و همت مرحوم رضا قلی خان مجدالممالک با مساحتی بیش از 500 متر مربع برپا می شه. بعدها، در حدود 70 سال قبل، شیروانی این تکیه به خرج خیری به نام حاج محمد علی یخچالی ساخته شد. بنای حسینیه دزاشیب مربوط به دوره قاجاره و در تاریخ 30 تیر 1384 با شمارهٔ ثبت 12218 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده.

تکیه نیاروان

دیوارهای کاخ نیاوران که تمام می شود روبرو گنبدی سبز رنگ است که روزگاری یکی از پر رونق ترین تکیه های تهران بوده است و حالا عنوانش قدیمی ترین تکیه تهران است. نمای بیرونی اش این قدمت را نشان نمی دهد. از در چوبی و قدیمی اش که پا به داخل می گذاری می توان سفری به تاریخ کرد. جایگاهایی که پیش از این بزرگترها برآن تکیه می زدند و نخلی که نقاشی روی آن به زردی می‌زند. کنار درورودی موزه ای از وسایل قدیمی تعزیه خوانی و قوری و سماورهای قدیمی است. سقف این بنای دایره ای شکل چوبی ست و میانه آن هم ضریح بازسازی شده امام حسین علی (ع) است.

ظهر عـاشورا در تکیه حصاربوعلی

تکیه هـای شمرون

تهران به عنوان پایتخت ایران در دوره‌های مختلف در حدود ۱۵۰ سال پیش بین ۵۰ تا ۷۰ تکیه محلی داشته است. از زمان صفویان کارکرد تکیه‌ها تغییر کرد و به مکانی برای سوگواری اهل بیت به ویژه در ماه محرم تبدیل شد. تکیه‌هایی که به مرور زمان از بین رفته اند یا به حسینیه‌ها تغییر پیدا کرده‌اند. با این حال تکیه‌های قدیمی تهران هنوز هم محل تجمع قدیمی‌های هر محله همراه با آداب و مناسک عزاداری است؛ عزادارانی که محرم و صفر را با رسوم تهران قدیم به جا می‌آورند.در این گزارش به قدیمی ترین تکایای شمرون تکیه بالا تجریش،تکیه پایین،تکیه دزاشیب،تکیه حصار بوعلی و تکیه نیاوران می پردازیم.

محرم در «طهران»

تکیه های تهران را به 3دسته می توان تقسیم کرد؛ تکیه های صنفی، تکیه های اقوام و تکیه های محلی.در اسناد معتبر ذکر شده وقتی «طهران» 5محله داشته، بیش از 50 تکیه متفاوت داشته که امروزه تعدادی از آنها باقی مانده است. در این گزارش چهار تکیه؛ «سادات اخوی»، «رضاقلی خان هدایت»، «کربلایی ها» و « مسجد اردبیلی ها» به تصویر کشده شده است.

تاریخ رها شده؛ مسجد حاج رجبعلی

مسجد حاج رجبعلی یکی از مساجد دیرینه سال تهران است که در گذر قدیمی درخونگاه و در محله سنگلج قرار دارد. این بنا که شامل مسجد، مدرسه و تکیه می شود توسط "رجبعلی" کدخدای گذر درخوانگاه در سال 1215 قمری به عمل استاد رستم معمارساخته شد و از سال‌ها قبل از انقلاب تا کنون خاندان ملامحمد جعفر شریعتمداری پیش نماز این مسجد بوده‌اند. به دلیل ارادت کدخدای درخونگاه به ملامحمد جعفر شریعتمداری، یکی از پسرانش را به عقد دختر او در آورد و در اثر این قرابت، این مسجد به همراه موقوفاتش وقف نوادگان دختری حاج رجب علی گردیده تا نسل در نسل دراین مسجد نماز بگذارند. این مسجد یکی از نخستین مساجد ایران و تهران است که دارای سقف بیضی شکل و به صورت 3 ایوانه است.

تکیه سیار عزای حسینی در پایانه تاکسیرانی سازمان آب

همزمان با شروع ماه محرم و ایام عزاداری اباعبدالله الحسین (ع)، تاکسیرانان پایانه سازمان آب در منطقه 2 شهرداری تهران صبح امروز سه شنبه چهارم شهریورماه 1399 با برپایی تکیه سیار در این پایانه برای سالار شهیدان عزاداری و سوگواری کردند.

حسینیه سادات اخوی

حسینیه سادات اخوی با قدمت حدود ۲۰۰ سال یکی از اولین و قدیمی‌ترین تکایای تهران است.این حسینیه توسط حاج‌ سید ابراهیم تقوی معروف به «اخوی» در زمان فتحعلی شاه قاجار در محله عودلاجان تهران احداث شد که به مرور زمان به تکیه «سادات اخوی» معروف شده است.

محله پامنار

پامنار، یکی از قدیمی‌ترین خیابان‌های شهر تهران و مربوط به سده ۱۳ هجری - قمری است. این خیابان در سال ۱۳۳۴ به عنوان یکی از آثار ملی ایران در فهرست این آثار به ثبت رسیده‌است. مهم‌ترین اثر تاریخی موجود در این خیابان و نیز وجه تسمیه آن مناره مسجد عولادجان معروف به مسجد و مدرسه میرزا صالح یا آبهرام یا آغابهرام، از آثار قرن سیزدهم است. در گذشته، محله پامنار یکی از گذرهای محله عودلاجان بوده که به صورت بازارچه‌ای دروازه شمیران را به شبکه بازار متصل می‌کرد. پس از توسعه معابر، بازارچه پامنار که خود مجموعه‌ای شامل کاروانسرا، تیمچه، تکیه، حمام، آب‌انبار، مسجد و مدرسه بود، به خیابان پامنار تبدیل شد و بعضی از بناهای قدیمی در این تبدیل و توسعه از بین رفت. محله پامنار به ویژه در سال‌های نهضت ملی شدن نفت، به دلیل سکونت آیت‌الله کاشانی در آن محله، آمد و شد خواص و عوام به آنجا به یکی از کانون‌های مهم سیاسی تبدیل شد. این خیابان همچنین محل به دنیا آمدن ابراهیم حاتمی‌کیا، کارگردان معروف سینمای ایران و عباس یمینی شریف نویسنده ایرانی نیز بوده‌است. پامنار صاحب قدیمی‌ترین چنارهای تهران است و گاری و گاری‌ران‌های بازار را نیز می‌توان در آنها دید. از مراکز تاریخی محله پامنار می‌توان به امامزاده روح‌الله اشاره کرد.

شهرنگار؛ محله تجریش

تجریش نام شهری در کلان‌شهر تهران است که به عنوان یکی از محلّه‌های شهر تهران هم به شمار می‌آید. تجریش مرکز شهرستان شمیرانات استان تهران است و در منطقهٔ ۱ شهر تهران واقع شده‌است. میدان تجریش که نقطه پایانی خیابان ولیعصر تهران است یکی از مکان‌های تجاری و شلوغ تهران به شمار می‌رود. بازار قدیمی، تکیه بزرگ تجریش و امامزاده صالح از نقاط دیدنی محله تجریش‌اند.